Dit jaar is het binnenlands toerisme niet alleen heet, het is ook zinderend. Het lijkt erop dat elke populaire toeristische attractie druk is en dat elk hotel in een populair natuurgebied hoge dollars vraagt.

▲Een pad slingert langs een rivier en leidt naar een karstgrot in het natuurgebied Niangniangshan in Panzhou, in de provincie Guizhou. CHEN LIANG/CHINA DAGELIJKS

Om te voorkomen dat je je bij de hordes toeristen voegt – het is een uitdaging, geloof me – moet je geduld hebben en soms creatief denken.

In juli en augustus bleef ik thuis in Beijing, wachtend op het einde van de zomervakantie. In september begonnen twee vrienden en ik na te denken over het vinden van een"koel"plek voor een vier- of vijfdaagse reis om dicht bij de natuur te komen en ons uithoudingsvermogen terug te winnen, dat was verteerd door de intense zomerhitte.

Gelegen op het Yunnan-Guizhou-plateau, boden de twee zuidwestelijke provincies die onze aandacht trokken koelere klimaten.

We waren vaak in de provincie Yunnan geweest, waaronder een reis eerder dit jaar, dus de provincie Guizhou won de toss.

Maar waar in Guizhou? Ik vroeg een bevriende botanicus, die daar eerder dit jaar een maand lang specimens verzamelde, om enkele aanbevelingen. Hij noemde Chishui, Xingyi en Panzhou.

Chishui is populairder dan Xingyi. Mijn vrienden en ik hebben nog nooit van Panzhou gehoord. Dus werd besloten; we zouden Panzhou bezoeken. Na wat verder onderzoek kwamen we erachter dat Panzhou grenst aan Xingyi en gemakkelijk met de auto te bereiken is vanuit de provinciehoofdstad Guiyang.

Na Panzhou konden we Xingyi bezoeken op weg naar Guiyang.

Dus vlogen we met zijn drieën vanuit verschillende steden naar Guiyang, ontmoetten elkaar, haalden onze auto op op de luchthaven van Longdongbao en reden naar Panzhou.

▲Wilde bloemen bloeien aan de oever van de Qingshui-rivier tegen de achtergrond van de Qingshui-brug en twee watervallen. CHEN LIANG/CHINA DAGELIJKS

De hoofdweg nemen

Ik heb echt genoten van het rijden in Guizhou. De provincie, geheel door land omgeven en bekend om haar uitgestrekte karstlandvormen, heeft zich de afgelopen tien jaar snel ontwikkeld op het gebied van de snelweginfrastructuur.

Eind 2021 bedroeg het snelwegnetwerk in de provincie ruim 8.000 kilometer. Het aantal snelwegritten is verdrievoudigd van 2.630 km in 2012 naar 8.010 km in 2021, en staat nu op de vijfde plaats in het land. Volgens de provinciale overheid ligt bijna de helft van de honderd hoogste bruggen ter wereld in de provincie.

Van Guiyang naar Panzhou, een provincie in de zuidwestelijke hoek van Guizhou, verliep de rit bijna volledig over de snelwegen, en we zijn zeker enkele hooggelegen bruggen overgestoken.

Het was moeilijk te zeggen wanneer we op een brug reden, omdat veel delen van de Guizhou-snelwegen verhoogd zijn, waardoor het lijkt alsof we boven de grond zweven.

Terwijl we de snelwegen doorkruisten, vingen we regelmatig een glimp op van majestueuze karsttoppen, waarbij de hoogbouw van veel steden eronder in het klein leek.

Door de autoruiten zagen we af en toe wolken sierlijk voorbijdrijven, wat een vleugje etherische schoonheid aan onze reis toevoegde. We kwamen weinig voertuigen tegen en het was een uitdaging om onder de snelheidslimiet te blijven rijden. Na bijna vier uur en ruim 300 km bereikten we de provinciestad Panzhou.

▲Een soort wilde chrysant in volle bloei op de Laohei-berg in Panzhou. CHEN LIANG/CHINA DAGELIJKS

Onze interesse wekken

Het was moeilijk te geloven dat een standaardkamer in een van de beste hotels in Panzhou slechts 210 yuan ($29) kostte.

Het diner, een hete pot met vers rundvlees in een nabijgelegen restaurant, was van uitzonderlijke waarde en erg lekker voor 180 yuan. Het rundvlees was mals en de saus, inclusief chilipeperpasta, was pittig en aromatisch. Ondergedompeld in de saus was het rundvlees overheerlijk heerlijk.

Het ontbijt in een nabijgelegen rijstnoedelwinkel de volgende dag was ongelooflijk nog beter. Voor twaalf yuan krijg je een kom rijstnoedels in rundvlees- of kippensoep. Ik heb nog eens 10 yuan uitgegeven aan het toevoegen van een ei en een kippenpoot.

We gingen naar de Laohei-berg en werden begroet door een landschap van glooiende heuvels, vlak achter de provinciestad, en windturbines die rustig hun werk deden.

Om de weg de berg op te vinden, moesten we in de navigatie-app naar Laoheishan Wind Farm zoeken. De smalle en bochtige weg is nieuw geasfalteerd, maar gemakkelijk te navigeren en met weinig voertuigen.

Na 40 minuten bereikten we de bergkam van de Laohei-berg.

De heuveltoppen zijn verrassend breed en vlak, met rotsachtige hellingen rondom de grasweiden. Op de hellingen groeien dichte struiken. In september stonden nog veel wilde planten in bloei, waaronder een soort rododendronstruik met grote, witte bloemen en zeker drie soorten impatiens met respectievelijk gele, witte en rode bloemen.

De weilanden, die een panoramisch uitzicht bieden op valleien, dorpen en de stad aan de voet van de heuvels, zijn ideale plekken om te kamperen en te picknicken. De lokale bevolking weet dit en er zijn velen langs de weg te zien met kraampjes waar tenten of barbecuebenodigdheden worden gehuurd.

Het was waarschijnlijk omdat het een doordeweekse dag was dat hun zaken nogal traag leken.

We liepen rond verschillende heuveltopweiden en klommen op drie of vier windturbineplatforms om te genieten van de koele bries en het prachtige uitzicht voordat we 's middags naar het natuurgebied Niangniangshan gingen.

Na een uur rijden kwamen we aan en realiseerden we ons dat het schilderachtige gebied, verborgen in een brede vallei, vele bezienswaardigheden biedt, waaronder een park op een bergtop dat per kabelbaan kan worden bereikt, een paar karstgrotten, sinkholes en een warmwaterbronresort. Er zijn twee of drie dagen nodig om het te verkennen.

We kozen ervoor om in plaats daarvan de toegangsprijs van 20 yuan per persoon te betalen om een ​​rivier uit een karstgrot te zien stromen langs een kronkelend pad op de steile oever van de rivier. Het was een aangename wandeling van twee uur, in de schaduw van de steile karstkliffen en overgroeide bomen.

Vervolgens reden we twee uur naar Xingyi in het zuidelijke deel van Guizhou.

Uitzichtpunt

Het lijkt erop dat elke bezoeker van Xingyi naar de Maling River Canyon zal gaan, een natuurgebied op nationaal niveau, op slechts 5 km van de stad op provinciaal niveau, bekend om verschillende watervallen die uit karstkliffen stromen. Tijdens het ontbijt in ons hotel hoorden we andere gasten praten over het park.

We waren van plan om de Maling River en een deel van de kloof te bezoeken, maar niet het park. We gingen naar de Qingshui-rivier, het bovenste deel van de Maling-rivier en de Qingshui River Canyon, ongeveer 40 minuten rijden van Xingyi.

Het was verlaten, omdat we rechtstreeks naar een uitkijkpunt konden rijden met uitzicht op de rivier en vier watervallen die van een klif afstortten, begroeid met diepgroene varens. Het was geïsoleerd en niemand stoorde ons.

Het enige nadeel is dat het lijkt alsof niemand echt voor de plek zorgt, omdat er afval in de buurt lag.

Vanaf het uitkijkpunt konden we de vier watervallen tientallen meters in de ongerepte rivier zien vallen, die aan de linkerkant werd overspannen door een spoorbrug.

Af en toe kwam er een trein uit een tunnel de brug op, om vervolgens in een andere tunnel te verdwijnen.

Er is een stenen trap die afdaalt naar de rivieroever, die ongeveer 100 meter onder het uitkijkpunt ligt. Daar konden we omhoog kijken om twee watervallen te bewonderen.

Het tafereel was werkelijk spectaculair!

Later ontdekte ik dat de Qingshui-brug, 360 meter lang en 183 meter boven de Qingshui-rivier, de hoogste spoorbrug ter wereld was toen deze in 1996 in gebruik werd genomen. We liepen er naartoe, maar een spoorwegarbeider vertelde ons dat bezoekers dat niet zijn. toegestaan ​​op de brug.

Vervolgens bezochten we Jianxiequan, wat betekent"geiser", aan de rand van Xingyi, een ander vrij natuurgebied, in de middag.

Verborgen in een klein bos stroomt de geiser uit een stenen spleet op een karsthelling, waardoor een kronkelende stroom ontstaat. Het mondt uit in een vijver met veel grote vissen. Er loopt een stenen pad rond de vijver, met paviljoens en bruggetjes bij het heldere bronwater. Het water stroomt vervolgens in een rivier die rond rijstvelden buigt. Het landschap is vrij idyllisch en mooi.

Onderweg naar Guiyang kwamen we aan bij de ingang van een attractie op nationaal niveau, maar besloten dat, na de verborgen waterwegen van Xingyi, de Getu-rivier in de stad Anshun een beetje te hoog was."hoofdstroom"voor onze smaak.

Verslaggever: Chen Liang