Levi Otis denkt veel na over polyvinylchloride, beter bekend als PVC.
Hij is in 2021 afgestudeerd aan de School of Engineering van de Universiteit van Virginia, heeft een loodgietersbedrijf en besteedt, net als zijn collega’s, veel tijd aan het knippen en monteren van plastic buizen. En dat zette hem aan het denken: wat kon hij doen om weggegooid te blijvenPVC-buizenuit de stortplaats?
“Gedurende mijn tijd bij UVA zorgden de professoren er altijd voor dat we begrepen dat we als toekomstige ingenieurs altijd aan verbeteringen dachten die we konden aanbrengen in de wereld om ons heen”, zei Otis.
En dat is de reden waarom hij één keer per week en met een benzineprijs van bijna $ 5 per gallon, 39 mijl enkele reis rijdt van Charlottesville naar het kleine stadje Troy in Louisa County.
Toen Otis en zakenpartner Thomas Agnew eerder dit jaar Streamline Plumbing lanceerden, wilden ze zich onderscheiden door hun bedrijf milieuvriendelijker te maken. “We wilden niet zomaar ons PVC blijven weggooien”, zegt Otis.
PVC-buizen kunnen inderdaad worden gerecycled. Ze kunnen worden vermalen tot pellets of poeder, of chemisch worden afgebroken tot moleculen, en vervolgens worden omgevormd tot plastic. Uit eerdere opdrachten bij andere bedrijven wist Otis dat de meeste loodgieters zich daar niet druk over maakten en gewoon weggooidenPVC-buizenin de prullenbak.
Eén probleem is volgens Lindsay Ivey-Burden, assistent-professor bij de UVA-afdeling Engineering Systems and Environment, dat wat PVC tot de favoriete pijp voor loodgieters maakt, het ook moeilijk maakt om te recyclen. Chemische additieven in het productieproces kunnen PVC zeer stijf of behoorlijk flexibel maken, zei Ivey-Burden, en die verschillende buizen kunnen niet met elkaar in een recyclingbak worden gemengd.
Volgens de Environmental Protection Agency produceren fabrikanten elk jaar ongeveer 870.000 ton PVC, maar wordt er zo weinig gerecycled dat sommige grafieken van het agentschap de hoeveelheid naar beneden afronden naar 0%.
Een deel daarvan is de economie, zei Ivey-Burden. Omdat huishoudelijk PVC niet routinematig wordt vervangen – en vanwege het tijdrovende sorteerproces – “is het niet echt kosteneffectief om te recyclen, en er zijn niet veel plaatsen die bereid zijn het te recyclen.”
Otis weet dat uit ervaring.
Hij en Agnew deden wat onderzoek en kwamen terecht bij een recyclingcentrum in Troje. Hij zegt dat dit de enige plek in de omgeving van Charlottesville is waar PVC wordt gerecycled.
“Zodra we een centrum vonden dat het recycleerde, hebben we die kans aangegrepen”, zegt Otis.
Eén keer per week stapelen Otis en Agnew de overgebleven PVC-buizen netjes in hun werkwagen en rijden naar Troje. Het is niet goedkoop.
“Elke keer dat we iets afgeven bij het recyclingcentrum, moeten we een vergoeding betalen”, zegt Otis. “Het recyclen van met name PVC kan prijzig worden, omdat we meer dan $ 53 per inlevering hebben betaald.”
Toch zei Otis dat hij toezicht wilde houden op het eerste loodgietersbedrijf in de omgeving dat de overgebleven PVC van zijn bedrijf zou recyclen.
“Het is onze visie die ons motiveert om te recyclen en loodgieterswerk te doen zoals wij dat doen, en ons niet alleen te concentreren op de financiële voordelen”, aldus Otis.
Otis is hier nog maar kort mee bezig – hij vond het PVC-recyclingcentrum pas een paar weken geleden – maar sindsdien zijn hij en zijn partner erin geslaagd 90% van de plastic buizen te recyclen.
Ze hopen dat in de toekomst meer loodgieters net dat stapje verder zullen gaan.
